Μαυρη Πενα

Ευτυχία είναι να νιώθεις άνθρωπος.

Να αισθάνεσαι πως δεν θέλεις στον καναπέ να κάτσεις,

Ούτε για χάρη μιας ειδίκευσης διάφορα να γράψεις.

Μήπως...θέλεις να πετάξεις;

Άκουσε γλυκιά, εμπνευσμένη μουσική,

Φτιαγμένη από του ανθρώπου τ' όνειρο, το βίο, τη ψυχή.

Θες ν' αγναντέψεις ολάκερη τη γη;

Πάρε ένα κουπί, τράβα προς την ποθητή σου διαδρομή.

Κι αν δεν ξέρεις πού πας, τι θες, ούτε τι είναι αυτή η ευφορία,

Θυμήσου πως παίζει αδιάκοπα της ζωής η μελωδία.

Κι αν ο ήλιος δύσει,

Χωρίς στο πρόβλημα να 'χεις βρει τη λύση,

Κι αν στα ερωτήματά σου δεν έχεις απαντήσει,

Ξάπλωσε στο κρεβάτι.

Πιές ένα ζεστό τσαγάκι.

Σκέψου.

Ονειρέψου.

Σαν μαριονέτα σου με έχεις καταντήσει.. μα τα σχοινιά όμως είναι κομμένα. Δες με...κουνάω τα χέρια μου, μπορώ να σε φτάσω..μπορώ να σε αγκαλιάσω..! Μου κλείνεις τα μάτια. Δεν θες άλλο να σε κοιτάω. Η παρουσία μου σε σκοτώνει. Όμως δεν μπορείς πλέον να με βάλεις στο κουτί μου. Τώρα είμαι ελεύθερη. Κοίτα! Χορεύω. Κοίταξέ με!! Αποστρέφεις το βλέμμα. Κι εγώ απλά σε κοιτάω. Πώς σκλήρυνε έτσι το πρόσωπό σου; Σιωπή. Ακόμη μια απέραντη, κατάμαυρη σιωπή. Κι αν δεν μπορείς να με έχεις παρά μόνο ως ένα παιχνιδάκι σου; Πάρτο απόφαση: η Barbie έχει πια πεθάνει.

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
ΑΠΟΛΥΤΗ '
ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΙΜΗΜΑ
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ
ΖΗΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,
ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ '
ΒΑΛΤΟ ΞΕΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ

Thirst for blood, vengeance a dream so pale.
Gunshots shout, time is running out.
Gunshots sound, gunshots all about.
Thirst for blood, vengeance, a dream so pale.

Lilies fly, filling the sky, and earth.
Red carpets, purple veil, endless.
Thirst for blood, vengeance, a dream so pale.
Gunshots shout, time is running.

ΖΗΣΕ!!!

Όλα γκρίζα και άχρωμα;;
Όλα απαίσια και ματαιόδοξα;;;
Ξύπνα!!!

ΖΗΣΕ!!!

Κάθε μέρα, κάθε νέα ηλιαχτίδα και φως σου δίνει δύναμη και ελπίδα!
Ξεσκλάβωσε την ζωή σου από κάθε τι μαύρο!
Βάλε όμορφες πινελιές στην καρδιά σου και στα όνειρα σου!

ΣΗΚΩ! Πίστεψε στην αλλαγή που θα κάνεις με την ΘΕΛΗΣΗ σου!

Dark room, silent sounds and nothing more
there's nothing here, I open the door
I go up, climb higher and higher
I see whole city, lit with lantern fire
I sense breeze from sea, it brings new smells
Particles of dust, like tiny words: magical spells

the daisiest tulip*


Εμείς κάνουμε τη διαφορά

Γιατί αυτή η μάχη για τη διαφορετικότητα;
Πόσο άσχημη μπορεί να είναι;
Δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Γιατί λοιπόν να προσπαθούμε να τους κάνουμε όλους ίδιους;
Πώς τους κάνουμε όλους ίδιους;
Τους βασανίζουμε, τους ντροπιάζουμε, τους κοροϊδεύουμε,
 τους κάνουμε να νιώθουν άσχημα για αυτό που είναι.
Κι αυτοί σταματούν να θέλουν να είναι αυτό που είναι,
 αφού δεν αντέχουν πλέον!
Δεν είναι κρίμα;
Να κάνουμε τους ανθρώπους να ντρέπονται για τον εαυτό τους.
Για το φύλο, το χρώμα, τα πιστεύω τους.
Σαν αυτούς, το ΄40, που σκότωναν όλους όσους δεν τους έμοιαζαν.
Απλά τώρα είμαστε σκορπισμένοι, και το κάνουμε καθημερινά.
Ποτέ δεν έπαψε, ποτέ δεν παύει.
Όμως πότε θα πάψει;
Αυτό εξαρτάται μονάχα από εμάς.
Εμείς κάνουμε τη διαφορά.