Μαυρη Πενα

'Ελα.
Έλα και κάτσε εδώ.
Δίπλα μου.
Να μπορώ να σε κοιτάζω.
Να σε παρατηρώ.
Δεν θα μιλήσω καθόλου.
Στο υπόσχομαι.
Λέξη δε θα βγάλω.
Το να σε νιώθω εδώ δίπλα μου, μου είναι υπεραρκετό.
Δε θα σου ζητήσω εξηγήσεις, ούτε και να δικαιολογηθείς.
Αυτά μου φαίνονται αχρείαστα μπροστά στην υπέροχη παρουσία σου εδώ.
Αν θέλεις κιόλας, πάμε να κάτσουμε εκεί.
Στα σκαλάκια.
Και να κοιτάζουμε τ'άστρα.
Το φεγγάρι.
Αχ. Το φεγγάρι.
Σου'χα πει πως το φεγγάρι μου θυμίζει το προσωπό σου και τ'άστρα τα ματια σου.
Επιμένω να το πιστεύω.
Θα πάμε να φάμε μετα;
Αχ ναι. Σε παρακαλώ.
Μου'χει λείψει αυτό.
Να πάμε εκεί στο γνωστό τραπεζάκι.
εκεί, δίπλα στο δάσος.
Υπέροχη η θέα.
Κι η μυρωδιά των δέντρων που σμίγεται με αυτή της ρήγανης στις τηγανιτές μας πατάτες, που πάντα τρώγαμε με τζατζίκι.
Θυμάμαι που μου 'λεγες πως η γιαγιά σου έκανε υπέροχο τζατζίκι, αυτή που μένει στη Ρόδο.
Και μου 'λεγες, "κρίμα που δεν πήγαμε καμιά φορά να το δοκιμάσεις, θα ξετρελλενόσουνα!! "
Πόσο με ξέρεις.
Πάμε στη Ρόδο;
Να ξετρελλαθώ;
Πάμε να γνωρίσω την υπέροχη γιαγια σου;
Τι να μου πείς κι εσύ;
Σου'ρθαν όλα ξαφνικά.
Το ξέρω.
Απλώς με παρέσυρε ο ενθουσιασμός μου.
Με ξέρεις πως ενθουσιάζομαι με μικροπράγματα, αγάπη μου!


Ωχ.Ξέχασα.Είπα πως δεν θα μιλήσω.Με συγχωρείς.Μην ανησυχείς όμως.Δεν είναι τίποτα.Απλώς ψυχορραγώ..