Μαυρη Πενα

Εδώ και καιρό ξέρω μια κοπέλα. Πάντα χλεύχαζε την αγάπη, ποτέ της δεν πίστεψε σ'αυτή. Αντίθετα πίστευε πως η αγάπη ειναι η ίδια η καταστροφή, δεν την χαρακτηρίζει καν σαν συναίσθημα, σαν μια ενόχληση απο φαγητό στα δόντια θα το περιέγραφε καλύτερα. Κάτι πολύ απρώσοπο ήταν για αυτην η λέξη, κάτι που δεν είναι αναγκαίο για να ζεί κανείς. Η καλύτερη δύναμη λεει είναι να στηρίζεσαι στον εαυτό σου και μόνο, η αγάπη σε κάνει ευάλωτο και χαζό. Η αγάπη -ή τελοσπάντων αυτή η λέξη με α στερητικο - είναι μόνο μια πλάνη, μια αποπλάνηση του μυαλού και αν όχι της σάρκας. Είναι μια ευκαιρία να τρελλαθείς έχοντας μια δικαιολογία - την αγάπη. " Είμαι ερωτευμένη, Σ'αγαπώ " αυτά τα λόγια δεν τα λένε πια με τη ψυχή, τα λένε με τη φωνή τους, αυτά σκεφτότανε συνέχεια. Επισης κάπιο βραδυ την άκουσα να λέει " Γιάτι να αφεθώ, γιατί να αγαπήσω. Το να ερωτεύεσαι και να αγαπάς δημιουργήθηκε απο την αναγκη του ανθρώπου να μην είναι μόνος του. Συνεπώς η αγάπη είναι η μεγαλύτερη μοναξιά ενλος ανθρώπου, απλά δεν την περνάς μόνος αλλά με ακόμα ενα άτομο. " Αυτο όμως που με κανει να αναρωτίεμαι πιο πολύ για αυτη την κοπέλα, ειναι το γεγονός γιατί τοση ώρα μιλάω για μένα σε εναν αμίλητο και μεγάλο καθρέφτη. 



----

Εσύ, ο πιο μυστήριος επισκέπτης στη ζωή μου -επισκέπτης, τι ειρωνικό, αλλά ίσως η πιο κατάληλη λέξη τελικά-. Έρχεσε, φεύγεις, κάτι σαν τον άνεμο. Τους επισκέπτες χαιρόμαστε να τους έχουμε κοντά μας, το κακό μ'αυτους είναι πως όταν έρθουν δεν μένουν για πολύ, φεύγουν πάλι, ευτηχώς όμως μέχρι την επόμενη τους επίσκεψη. Περνάμε ωραιές στιγμές μαζί τους όταν είναι κοντά, φεύγοντας όμως αφήνουνε πίσω μια δόση νοσταλγίας, " Θα σε ξαναδώ ? " - αναρωτιέμαι, μυστήριε επισκέπτη ? Πολλές φορές σκέφτομαι αν θα μπορούσε να ήσουν κατι περισσότερο απο αυτό, αλλά ας μην είμαι χαζή, τι πάει να πει κάτι περισότερο, οι σχέσεις των ανθρώπων δεν " ταμπελόνονται " λες, εξάλου ο άνεμος δεν φυσάει πάντα προς την ίδια κατεύθηνση.