Μαυρη Πενα

Υπηρετώ το χώμα
^Το είδωλο της χάρτινης παλάμης σου
κρέμμεται απο τα μισάνοιχτα βλέφαρα
του θολού μου καθρέφτη, έχο κρατήσει τα φιλιά κολλημένα
στην πόρτα, εχω ξεθάψει μια αγκαλιά ποτισμένη με χώμα,
πόσο ακόμα?,πόσο ακόμα? να με βλέπο σε κόμμα.?
Είμαι άνθρωπος μα συνάμα απάνθρωπος που σ αγαπώ
ακόμα.


Το κρασί σου το κράτησα, και το γέυομαι ακόμα,
μα η γέυση του χάλασε, εχύθει στο χώμα.

Με τούτη τη δύναμη σε τούτο το κόμμα,
έγινα ρόδινος δε μοιάζο με χώμα.

Παλεύω αντάμα σου να γιάνω απο σένα,
μου λείπει ο έρωτας,μου λείπει η γαρδένια.

Τις μέρες επάγωνα, τις νύχτες επώνουν,
μα στα μάτια σου τ'αφηνα, αυτά τα χρυσάνθεμα
και τα καλά μου εφόρουν..

---