Μαυρη Πενα

Κλικ
κλικ και ανοιγει παραθυρο
κλικ και ανοιγει σελιδα
κλικ και κανεις σεξ
κλικ και ερωτευεσαι
κλικ και δεχεσαι καφε που σε κερνανε
κλικ και ακους μουσικη
κλικ και κανεις μουσικη
κλικ και ζεις στο ονειρο
κλικ και εισαι φιλος
κλικ και εχεις φιλους..πολλους κλικ φιλους.
κλικ και διαμορφωνεις εικονες.
κλικ και αγοραζεις οτι θες.
κλικ και πουλας..και κλικξεπουλας.
κλικ και σβηνεις πραγματα.
κλικ και στελνεις φιλια
κλικ και καυλωνεις
κλικ μαστουρωνεις.
κλικ και βραδυαζει.
κλικ και ξημερωνει.
κλικ και κλεινεις το παραθυρο.
κλικ και κλεινεις σελιδα.
αυτο ειναι ζωή.





ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ:

ειναι ο φοβος μια αρχή να καταλαβεις πως υπαρχεις
πως εισαι κατω παντα , με το κεφαλι κολλημένο στο πατωμα
κατω απο τη λασπωμενη μποτα ενος ενστολου....

(πατερας - αμα το ξανακανεις αυτο θα πάρω τηλέφωνο την αστυνομία και θα σε βάλει φυλακή)

....και το σαλιο να γίνεται ένα με το παγωμένο πλακάκι

είναι ο φόβος μια ιστορία υπακοής για να μαζεψεις τους καρπους απ τα κάγκελα που εχουν σπειρει γύρω σου..
κάτι είναι κι αυτος στην τελική..
φτάνει να καταλάβεις οτι ο φοβος εισαι εσυ.

και πως ειναι διαφορετικο να μην είσαι παιδι, πως η φυλακη σήμερα ειναι παντου,οχιμονο κατω απο το αυστηρο βλέμμα του πατερα ή την ξυλινη βέργα του δασκαλου..οταν μεγαλώνεις ο φόβος είσαι εσύ.
εσυ και η γαμημένη απανθρωπιά σου..η καταραμένη υπαρξη της υποδούλωσης...που δειχνεις οτι την γουσταρεις,ενω οταν κλεινει η πορτα του δωματιου και κλεινεις το φως δεν μπορεις να κοιμηθεις γιατί ξέρεις οτι θα ξυπνήσεις με το ίδιο κουστούμι ανασφάλειας..και θα γευτείς την ίδια λάσπη γονατισμένος.

Κοινωνία λασπωμένη,πως διατηρήσε τόσο περιποιημένη?τι λασποκρεμες βαζεις στο αφυδατομένο προσωπό σου?
Κι αμα καταφέρω να σου βγάλω τις μπότες?....ίσως πάλι καταφέρεις να με μεταποιήσεις σε βαλτοφιδο,να γινω ένα με το φόβο που τους βολευει..

Κι αν παλι εγω σταματήσω να φοβάμαι,οταν πνιξω μέσα μου τον πατέρα τότε καταφέρω να σε γονατίσω,μια μέρα κι εγώ..και αν δε καταφέρω κάτι στην τελική για εσας, τουλάχιστον θα έχω πνίξει τον πατερα..